Antigua

Oke, allereerst moeten we ons excuus aanbieden, we hebben namelijk in ons vorige verhaaltje gelogen. Het was wel een leugentje om eigen bestwil. Het is namelijk niet waar dat we terug zijn gegaan naar El Salvador. Dit moesten we echter wel vertellen omdat we graag onze vriendin en collega Anouk wilde verrassen. En aangezien zij een trouwe lezer van onze verhaaltjes is, was er geen ontkomen aan. Anouk is met Felix, Chris en Carly op vakantie en zij begonnen hun reis in Antigua. Laat dit nou net het plaatsje zijn waar wij onze laatste week in Centraal Amerika doorbrengen. Dus na een 24 uur durende reis was het voor Anouk ook echt een verrassing om haar beste vriendinnetje aan te treffen met een fles rum en een zak chips in haar hotel. Super leuk! We hebben een gezellige avond gehad met zijn 6en. Zoals je misschien wel kunt inschatten komt de rum na 24 uur reizen en 48 uur niet slapen vrij hard aan. Kortom het werd een heeeeele gezellige avond.
Hallo, Anouk hier.. Even een kleine toevoeging! Marleen was zo ver heen, dat ze haar achteruitrijlichten (witte billen) liet zien op het dakterras.. En in de ochtend dacht ze dat ze een aantal verhalen nog niet verteld had, waar we die avond al erg om gelachen hadden.. Dus bij wie kwam de rum nu het hardst aan.. ;)

Maar goed, voordat Anoukske aankwam, waren wij dus al 4 dagen in Antigua. Na een niet zo'n comfortabele busrit van maar liefst 10 uur zijn we vanuit Semuc Champey aangekomen. Ohja, trouwens, hoe dom zijn wij? Nadat het ons al 1 keer eerder was gebeurd, dat we onze tassen in de bus hadden laten liggen, hebben we het gepresteerd om dit nogmaals te doen. Alleen dit keer waren het niet onze backpacks met kleren en toiletspullen. Nee. De buschauffeur stopte bij een tankstation waar we allemaal even rapido naar de baños mochten. Hij liet de motor van de bus lopen, dus wij zijn uitgestapt en snel naar het toilet gegaan.. Maar bij terugkomst was de bus dus wel mooi weg. Geen 2 minuten, geen 10 minuten maar een uur! Niemand had enig idee waar de chauff heen was en het voelde een beetje alsof we met de hele groep heel braaf stonden te wachten op een bus die nooit meer terug ging komen. Paspoorten, geld, camera, telefoons... Allllllles lag in de bus.. Nog steeds weet niemand waar de bus nou in een keer heen was, maar gelukkig heeft hij ons na een uurtje toch opgepikt! Wederom een wake up call voor ons. Nooit je spullen onbemand in de bus laten liggen. Dit was dan wel onze laatste busrit, maar we geven de tips graag mee aan andere reizigers die onze verhaaltjes lezen!

Antigua. Een super gezellig, oud en historisch stadje! We hebben hier in totaal 7 nachten geslapen wat voor ons echt een record is. We wilden even de tijd nemen om uit te rusten voordat we aan het laatste deel van de reis beginnen. Omdat we de tijd hadden, hebben we elke dag een nieuw stukje van de stad ontdekt. De ene dag liepen we naar een mooi uitzichtpunt, de andere dag langs de mooiste bezienswaardigheden, weer een andere dag hebben we verse aardbeien en bramen gekocht op de markt.. We hebben ons niet verveeld!
Marleen heeft daarnaast 1 van de vele vulkanen beklommen, namelijk vulcano pacaya. Daantje bleef lekker thuis want zij heeft deze vulkaan een aantal jaar geleden al beklommen. Maar ondanks dat Marleentje het niet kon delen met Daantje, was het super leuk. De hike was niet heel lang: 1,5 uur omhoog en 1,5 uur omlaag. Maar steil was het wel, dus om de mensen die het niet meer trekken te helpen kun je een "taxi" krijgen. Weliswaar geen lekkere auto met airco, nee, een taxi met 4 benen. Te paard kun je jezelf omhoog laten brengen. Maar dat heeft ze niet gedaan hoor! Bikkelhard, op karakter omhoog. Wat wel super schattig was: er was ook een baby taxi (oftewel een veulentje) die met ons mee omhoog liep. Er is sinds Daantjes tocht wel wat veranderd want toen duurde de hike omhoog nog 8 uur omdat je helemaal naar de krater kon. Dit is nu niet meer zo omdat er teveel mensen overleden zijn. Best bizar. Een aantal zijn overleden door de zwavelgassen die giftig zijn en tevens is er iemand de krater ingevallen toen diegene weg wilde rennen voor het lava dat op dat moment begon te pruttelen. De vulkaan is nog steeds actief, 14 maanden geleden was de laatste grote uitbarsting. Dit heeft ervoor gezorgd dat de foto's van Danique 3 jaar geleden behoorlijk verschillen van die van Marleen nu. Maar het uitzicht was nog steeds adembenemend mooi en op het einde krijg je nog steeds marshmallows aangeboden die je ter plekke kunt verwarmen boven de hete rotsen!
Verder hebben we onze laatste dagen doorgebracht met Anouk, Felix, Chris en Carly. De tijd hebben we gebruikt om te zonnen, te eten, te drinken, spelletjes te spelen, terrasjes te pakken en door het stadje te banjeren. Voor ons de ideale manier om onze reis hier te eindigen, voor de rest de ideale manier om de reis te beginnen. Wat wel heel erg aangrijpend is, is dat we over straat lopen en daar een zwerver zien liggen. In eerste instantie keken we er niet raar van op, er zijn hier zoveel zwervers die op straat liggen te tukken. Maar deze zwerver lag niet te slapen, toen we dichterbij kwamen zagen we dat zijn hoofd was afgedekt met het kussen uit de rolstoel die ernaast stond en er zweefde een zwerm vliegen om de zwerver heen. Morsdood. Echt mensonterend. Verschrikkelijk dat de inwoners hier gewoon met een bocht omheen lopen en wachten tot de politie het lijk ophaalt.

Laten we het over iets vrolijkers hebben. Het volgende deel van de reis gaat beginnen! The United States of America zijn nog maar een paar uur van ons verwijderd. San Francisco, here we come. Voor degenen die dit nog niet wisten: in de USA hebben we alles vastgelegd bij onze vriend Bart van TravelXL. Dus er staat in San Francisco een auto op ons te wachten waar we onze backpacks in kunnen gooien, de route ligt vast en alle hotels zijn geboekt. We hebben er zin in! Iets meer luxe. Alhoewel, ondanks dat we de chickenbus heel vaak vervloekt hebben, gaan we de gekkigheid ervan wel missen. In de USA zijn er geen oude, fotogenieke muurtjes. Geen fruitkraampjes op elke straathoek. Geen tuktuks. Geen mensen die geen Engels spreken. Wat hebben we het fijn gehad in Centraal Amerika! Het is dus wel een beetje dubbel dat we door moeten. Maar wat moet, dat moet.

Zo'n 6200 km, 7 grensovergangen, 6 landen, 3 talen, 7 munteenheden, 11 soorten vervoersmiddelen, 33 verschillende slaapplekken en 96 potjes yathzee verder kunnen we zeggen dat de 11 weken in Centraal Amerika geweldig waren. Allebei hebben we onszelf op bepaalde vlakken ontwikkeld. We hebben onszelf en elkaar beter leren kennen. We hebben mooie mensen ontmoet: sommige vrienden voor het leven, sommige vrienden voor een dag. We zijn 13 reisverslagen op onze reisblog verder.

And miles to go...