San Juan del Sur & Ometepe

Verhaaltje siete

Nooo worries... We leven nog, na niet al te lang wachten bleek er toch nog een bus naar Nicaragua te gaan. Ondanks dat het liften best wel leuk was, hebben we ons toch netjes aan de belofte aan onze ouders gehouden! We zijn braaf met de luxe van wifi en andere gemakken voorziene bus gegaan. Fijne bijkomstigheid was dat de buschauffeur het zo zielig vond dat Danique letterlijk te groot was voor de bus (ze kreeg haar benen echt niet tussen de stoelen in) dat we zomaar werden geüpgrade naar de voorkant van de bus waar we zeeën van ruimte hadden. Kusjes voor de benen van Daan! Werkte het in het vliegtuig ook maar zo.
De grensovergang van Costa Rica naar Nicaragua was een hele bijzondere. We werden allerlei kanten opgestuurd zonder ook maar enig idee te hebben wat er in vredesnaam allemaal gebeurde en wat de bedoeling was. Er werd een hoop, snel en moeilijk Spaans gesproken, we snapten er niks van. Nadat we onze paspoorten ingeleverd hadden en ons een tijdje afgevraagd hadden of we ze überhaupt ooit nog terug zouden krijgen, werden we omgeroepen en waren we welkom in Nicaragua. Jeej! Met de bus hebben we welgeteld 3 keer een vogel tegen de voorruit aan gehad, maar wijzelf kwamen helemaal ongeschonden uit de strijd. Later in dit verhaal zullen jullie horen dat we inmiddels wel behoorlijk gehavend zijn, maar first things first...

San Juan del Sur is een heel gezellig, koloniaal uitziend dorpje. Het stikt hier van de witte mensen en het hele dorp is er ook helemaal op ingericht om deze mensen te vermaken. Heel veel barretjes, restaurants, hostels, surfshops, pubcrawls en troepverkopende locals. Maar oh zo leuk! Wederom hadden we van te voren geen hostel geboekt en uiteindelijk kwamen we uit bij Mama Sara. Een hele lieve vrouw op leeftijd die ook gelijk als een echte mama aanvoelde. We kregen wat te drinken, lekker vers fruit en we voelden ons gelijk helemaal welkom in haar casa. Maar helaas hebben we na 1 nacht toch besloten om ergens anders te gaan logeren. Want hoe gezellig het ook was bij Mama Sara, het was daar niet te harde heet! Tel daarbij op dat het tweepersoonsbed waar we in lagen, in NL zou worden omschreven als een twijfelaar. Kortom: te knus en te heet. Op naar een hostel met airco. Die was gelukkig zo gevonden en de verhuizing was echt de moeite waard! Wat een fijne, grote bedden kregen we ervoor terug!

San Juan del Sur. Er valt eigenlijk niet zo heel erg veel over te vertellen want we hebben niet zoveel gedaan. Mirco is een Zwitserse jongen die we al een aantal keer zijn tegengekomen en met hem en zijn kamergenoten hebben we een briljante avond gehad met voldoende bier, rum en sigaren. Er is gepraat, gelachen en we hebben zoals echte backpackers met elkaar doen, ook leuke spelletjes gespeeld! Zie voor je: een groep van 8 jongens en meiden die allemaal hun handen om hun ogen vouwen zodat je een uil-gezicht krijgt, vervolgens moet je met je linker- of rechterhand een zwaai naar links danwel rechts maken en zodoende een 'kreet' doorgeven aan je buurman of buurvrouw. Dit klinkt heel makkelijk, maar het werd bemoeilijkt door de gecompliceerde spelregel dat je ook beide handen naar voren mocht zwaaien zodat de volgende een beurt moest overslaan en daarnaast mocht op elk tijdstip de spelrichting veranderd worden. Maar wat het spel echt het meest ingewikkeld maakte was, eerlijk is eerlijk, de alcohol die erbij werd genuttigd.

De volgende dag hebben we overdag niet heel veel gedaan (vast begrijpelijk) en 's avonds hebben we ieder ons eigen plan getrokken. Danique zat bij een meertje wat mensen uit te lachen bij wie het vissen niet echt wilde lukken, waarna aan haar werd gevraagd of zij het zelf beter kon. Stoer als ze is, weet ze met als aas sardientjes wat andere vissen te vangen! You go girl. Marleen heeft de avond doorgebracht bij hetzelfde hostel als de avond ervoor, daar vooral hele goede gesprekken gevoerd en nieuwe visies over het leven opgedaan. Wat kunnen mensen toch fascinerend en inspirerend zijn! EGG. Naast het hindoeïsme, boeddhisme en alle andere geloven, bestaat nu ook het adamisme. Super tof.
Verder hebben we door de straatjes geslenterd en drie avonden op rij echt een prachtige zonsondergang gezien waarbij de kleuren van de hemel met de seconde leken te veranderen van blauw naar paars, roze, rood, oranje, geel en groen. Tot slot zijn we nog een dagje naar Playa Maderas gegaan, een leuk surfstrand op 30 minuten rijden van San Juan del Sur.

Ometepe was onze volgende bestemming. Na een rit in de chickenbus en de illegale taxi, zijn we met de ferry in Ometepe aangekomen. Dit is een eiland bestaande uit 2 vulkanen, middenin een groot meer. Dat het een meer is en geen oceaan, kwam Danique pas veel later achter. Zij dacht namelijk dat de Frans Canadese vrouw die we op de ferry ontmoette en gebrekkig Engels sprak, 'the ocean' bedoelde wanneer ze sprak over 'the lake'. Pas toen Marleen de volgende dag zei dat het zo fijn was om een keer in zoet water te zwemmen, zei Danique "hoezo, zoet water?!".. Toch iets vaker de Lonely Planet open slaan, lieve Daan! Oké, dit voorbeeld is slecht ter illustratie om aan te geven hoe groot het meer is! Je kunt vanaf de vulkanen namelijk echt alleen maar water om je heen zien en geen vasteland.

Eenmaal in het plaatsje Santa Domingo aangekomen, liepen we met onze backpacks op te zoeken naar een hostel. 3x raden wie we daar zagen! Christianne en Mitch, Britse mensen die eerder de kamergenoten van onze vriend Mirco waren en met wie we toen de briljante avond in San Juan hadden gehad. Mirco zijn we helaas misgelopen: hij heeft een iets strakkere planning omdat hij 'maar 4 weken' vakantie heeft. Mitch hebben we maar 5 minuten gesproken aangezien hij ook door moest naar zijn volgende bestemming. Maar met Christianne was het direct weer lachen gieren brullen. Ze is een enorm spontane meid van 21 jaar die al reizend door het leven gaat en (minimaal, maar dan nog!) betaald krijgt voor haar reisverhalen in vlogs. Dat zijn video blogs, voor de onwetenden onder ons. Christianne heeft ons voorgesteld aan een Canadees koppel (Thomas en Lisa) met wie het ook heel erg leuk klikt. Met hen zijn we gezellig uiteten geweest en hebben we 's avonds biertjes gedronken in de enorm sfeervolle hosteltuin direct aan 'zee' (hè Daantje?!).

De volgende dag zijn we met zijn 2e de omgeving gaan verkennen op een scooter. Heel erg leuk! Lekker touren, genieten van de werkelijk waar práchtige omgeving en het heerlijke weer. Wat hier zo leuk is, is dat de mensen echt back to basic leven. Zo zie je continu cowboys rondrijden maar ook mensen die slechts een touwtje om de hals van het paard slaan en vervolgens zonder hoofdstel of zadel langs galopperen. Je ziet paard en wagen maar er lopen op straat ook gewoon paarden waarvan je je afvraagt bij wie ze horen en wie er voor ze zorgt. Het is super cool om een bocht om te rijden en vervolgens te moeten remmen voor een hele stoet koeien die op hun dode gemak de hele straat in beslag nemen. Of dat de varkens en biggetjes over de weg heen crossen alsof ze ook deelnemen aan het verkeer. Terwijl we van dorpje naar dorpje rijden zie je continu de vulkanen aan weerszijden en het gevoel van vrijheid overheerst dan echt maximaal! Heerlijk! Enige jammere was, dat Daantje het nodig vond om het asfalt van dichterbij te bekijken. Dit is het punt waarop we zouden terugkomen en waarbij we wel ietwat geschonden uit de strijd zijn gekomen. Maar, gelukkig voor ons! We hebben niks gebroken en we zijn slechts wat schaafwonden rijker. Vooral Danique, aangezien Marleen haar als landingskussen heeft gebruikt. Om de wonden te helen zijn we daarna naar een mineraal spa gereden waar we echt heerlijk hebben gezwommen. Er was daar ook een verhoging waar je vanaf kon slingeren aan een lang touw. Voor Danique op dat moment niet echt mogelijk maar des te meer redenen om Marleen 20x omhoog te sturen zodat het perfecte filmpje van de slinger gemaakt kon worden. Gevolg: genoeg beeldmateriaal dat bruikbaar is voor het eventueel toekomstige vrijgezellenfeest van Marleen. Dus. Daarna zijn we terug gegaan naar het hostel waar we Christianne, Thom en Lisa weer troffen. Met hen zijn we uiteten gegaan bij een lokaal restaurantje en aangezien het sunday funday was, hebben we ook een liter rum gehaald en daarvoor dachten we 5 liter cola nodig te hebben. Wat achteraf niet helemaal nodig bleek te zijn met als gevolg dat we de volgende dag een halve liter rum en 3 liter cola mee moesten slepen naar onze volgende bestemming. Granada it is!

We willen trouwens onze excuses aanbieden. Sorry, sorry, sorry. We realiseren dat de krant lezen minder tijd kost dan onze verhaaltjes lezen, maar de verhalen vinden wijzelf te goed om niet te vertellen. Ook sorry voor de gegarandeerd vele spelfouten, maar onze hersenen staan nog steeds op non-actief. We hopen desondanks dat jullie de verhalen leuk vinden om te lezen en dat jullie ons blijven volgen. Bedankt voor alle leuke reacties telkens!