El Valle & Santa Catalina

Verhaaltje dos (.2)

Super fijn, met het kopiëren van onderstaande tekst ging iets mis dus bij deze poging 2!

Vanuit Panama City hebben we de metro en bus genomen en zijn we naar het plaatsje El Valle gegaan. De busreis ansich was al een reis om nooit te vergeten. Als je denkt dat de bus al propvol is, blijken er met gemak nog 10 mensen bij te kunnen. Gewoon Enrique Iglesias en Sean Paul op de voorgrond aan en gaan met die banaan.. Vamos!

We kwamen aan in het Windmill hostel waar we welkom werden geheten door Robert uit Tennessee. Een typisch Amerikaanse man. Zie voor je: een grijze, ietwat viezige oude man die het litteken van open hart operatie 1 nog vers op zijn borst heeft staan en al rokend en zuipend het leven doorgaat op naar nummer 2. Maar we waren welkom en dat was fijn. Zoals t echte backpackers betaamt hebben we onze tas op bed gegooid en zijn we gaan wandelen door El Valle. Onderweg zijn we terecht gekomen bij de vlindertuin, de watervallen, het veld met de orchideeën en de snakefarm. Ook hier werden we welkom geheten door een net zo grijze en viezige maar lieve Amerikaan die ons passievol ALLES wilde vertellen over de vlinders, de kikkers, de vogels, de krokodillen en de slangen. Dat je de slangen vast mocht houden hadden we meteen bij binnenkomst al gezien, maar we hebben braaf eerst de 2 uur durende uitleg aangehoord.

Nadat we boodschappen hadden gedaan, zijn we gaan koken. Zelf gaan koken! Ja, jullie lezen het goed. Ook Danique heeft haar bijdrage geleverd door de rauwkost te snijden. (Daar wil ik, Danique dus, even wat over zeggen want nu lijkt t net of dat mijn enige taakje was terwijl Marleen culinaire hoogstandjes stond te bereiden, maar haar taak bestond uit brood snijden en door de soep roeren. Het ligt dus allemaal iets genuanceerder dan Marleentje hier doet overkomen!). We hebben onder het genot van een Panama biertje onze maaltijd genuttigd! Daarna was het spelletjesavond! De eindstand.. Poolen: Marleen (maar niet helemaal eerlijk aldus Danique, maar dan had ze maar niet 2x de zwarte bal erin moeten ketsen). Darten: Danique. Yathzee: gelijkspel (om de lieve vrede maar te bewaren aangezien we nog meer dan 3 maanden samen door moeten).

De volgende dag gingen we wandelen. Opzoek naar watervallen. We kwamen er begin van de reis al heel snel achter dat ons motto "go with the flow" is. We hebben zelfs een Duits meisje genaamd Kathi al omgedoopt tot Flow, aangezien ze sinds Panama City al voor ons uitzoekt waar we hoe en wanneer heen moeten. Where Flow goes, we go! Tijdens het wandelen gingen we er klakkeloos vanuit dat de 2 backpackers die voor ons liepen ook naar de watervallen gingen, maar dat bleek dus niet zo te zijn. Duidelijk de verkeerde flow gevolgd. Gelukkig kwamen we daar na niet al teveel hoogtemeters al achter en zijn we met een kleine omweg alsnog bij de watervallen terecht gekomen! Goede voorbereiding (maar niet heus)! Tijdens het wandelen werden we begeleid door een hond die we Flora hebben genoemd (ietwat afgeleid van Flow). Waar wij liepen, liep Flora. Waar wij zaten, zat Flora. Waar wij gingen zwemmen, paste Flora op onze spullen. Op de terugweg hadden we alleen echt geen zin meer om te lopen dus wat doe je dan...? Even een bericht voor de papa's en de mama's: jullie kunnen het beste de komende 2 zinnen overslaan. Dus wat doe je dan? Juist: duim omhoog zodat de eerste de beste auto stopt en je springt daar achterin de laadbak waarna je braaf voor het hostel wordt afgezet door de te vriendelijke Panamanezen! Ze vragen er niks voor, ze willen niks van ons.. Ze willen echt oprecht helpen! Wel een beetje sneu, maar we zijn in ons enthousiasme helemaal vergeten Flora gedag te zeggen. 's Avonds zijn we met wat Canadezen naar de plaatselijke kermis gegaan en dé attractie was toch wel the haunted house! Lees: een container waar je doorheen moest lopen en de jongen die ons binnen had gelaten had ook de belangrijke taak om op de container te bonzen terwijl wij erdoorheen liepen! Dit was ook echt t enige wat er gebeurde..gebonk op de muur. Super eng!

Vervolgens zijn we met bussen richting Santa Catalina gegaan. We moesten in totaal 3x overstappen en de reis duurde in totaal 7 uur. Dachten wij even ervaren backpackers te zijn... Maken we echt een klassieke beginnersfout! Tijdens een overstap vergaten we onze grote backpacks uit de bus te halen. We kwamen hier na 5 minuten achter, doordat de vriendelijke buschauffeur van de volgende bus vroeg of hij onze tassen alvast in moest laden.. Tassen?! KUT!! Sprintje terug en toen waren we weer herenigd.. Super fijn! Eenmaal aangekomen in Santa Catalina kwamen we Flow weer tegen en zijn we samen uiteten geweest bij mama Ines. Op de terugweg besloten wij om op het asfalt te gaan liggen en naar de enorm mooie sterrenhemel te kijken. Wauw! Speechless! De volgende dag hebben we als ultieme chilldag benut en chillen betekent voor Danique ook wassen. Dus dat hebben we ook gedaan!

Maar toen... Maar toen! Kwam de meest geslaagde dag van de reis so far. We hadden een snorkel trip geboekt naar Isla de Coiba. Eerst moesten we meer dan een uur op zo'n leuk houten bootje erheen varen en wie lacht er nou niet als je op een bootje door het water scheurt... Heerlijk! Onderweg hebben we heel veel dolfijnen gespot. Marleen heeft hierin een nieuwe roeping gevonden. Bij Isla de Coiba hebben we op 4 verschillende plekken gesnorkeld wat echt heel leuk was! We moesten wij de tourguide in de buurt blijven want die kon dan alles aanwijzen. Zo hebben we heel veel kleurrijke vissen gezien in enorme scholen maar ook zeesterren, haaien van ongeveer een meter lang, 2 schildpadden (!!!), een waterslang... Maar het beste van de dag komt nog! Eerst het een na beste deel: de camera van Marleen doet het weer nadat een Panamanees hem per ongeluk in het water had laten vallen (dit was echt een vreugdedansje waard). Nu het beste deel: we hebben gezwommen met de whaleshark! We hebben gezwommen met een 10 meter lange whaleshark! Hadden we al verteld dat we hebben gezwommen met een whaleshark?! Van 10 meter lang?! Zooooooo gaaf.. Het gevoel dat je dan krijgt is niet in woorden uit te drukken.. Intens to the max! De tourguide trakteerde op de terugweg op een biertje die we dus op konden drinken tijdens de bumpy boat ride. Heerlijkheid heerlijkheid!

Die heerlijkheid hebben we dezelfde avond voortgezet in Santa Catalina (sunday funday!) want eenmaal terug in het hostel raakten we gelijk aan de praat met 2 andere Canadezen met wie we hebben gegeten in een lokaal barretje, biertjes zijn gaan drinken en uno hebben gespeeld (volgens de Canadeze spelregels). Omdat het barretje om 12u al ging sluiten maar wij nog geen zin hadden om naar het hostel terug te gaan, hebben we de laatste biertjes daar gekocht en zijn we naar het strand (10 meter verderop) gerold. Daar hebben we met hulp van een dronken Panamanees een kampvuur gemaakt en liedjes gezongen. De Panamanees zong zijn eigen Spaanse liedjes en wij hielden het bij Engels. What a day!

Oh nog een paar funfacts.. Panamanezen hebben poppetjes op verkeersborden zo getekend dat ze echt van die Kim Kardashian billen hebben. Blijkbaar houden ze van volle billen (lucky us!). Ook hebben wij besloten dat wij geen Alzheimer mogen krijgen want dat zou echt zonde zijn! Too many good stories to tell! Dus dat laten we graag aan anderen over. En voor de pool die op werk is opgesteld: degenen die hebben ingezet op ruzie in de eerste week, kunnen zwaaien naar de hoofdprijs. We're still fine!