Puerto Viejo, Tortuguero & San Jose

Verhaaltje quatro

Je zou het misschien niet zeggen, maar we hebben nog wel het meeste moeite met de getallen in het Spaans. Als we dan vol zelfvertrouwen vragen "cuanto cuesta" of "cuanto es" dan snappen we vaak niks van het getal dat rapido uit de monden van de locals komt rollen. Verder doen we wel echt ons best, leren we er regelmatig wat woordjes of zinnetjes bij en anders redden we ons prrrrrima met gebarentaal.

Oke, volgende topic. De grensovergang! Muchos bijzonderos! We werden uit de bus gezet bij de grens tussen Panama en Costa Rica. Met backpacks op de rug lopen we over een wiebelende brug die meer ontbrekende houten latten lijkt te hebben dan het aantal waar je daadwerkelijk overheen kunt lopen. Wel een hele toffe manier om de grens tussen 2 landen over te gaan. Dan kom je in een enorme rij te staan bij de douane en zie je dat de vrouw van middelbare leeftijd die voor je staat, niet kan aantonen dat ze Costa Rica ook weer daadwerkelijk gaat verlaten. Shit, dat kunnen wij ook niet! Met klotsende oksels (grotendeels door de hitte natuurlijk) wachtten we tot wij aan de beurt zijn. Achter de balie zit een niet zo'n vriendelijk kijkende meneer die duidelijk niet z'n droombaan gevonden heeft bij immigrations. Oh oh, wat nu? De tot nu toe zeer geslaagde tactiek van de blauwe ogen en de kuiltjes dan maar weer in de strijd gooien?! En jawel hoor, ze flikken het weer! De dames mogen zonder bewijs het land in terwijl de oude vrouw 3 straten verderop voor $20 iets van een bewijsje probeert uit te printen. Yes, we did it... we zijn in Costa Rica!

Met de bus reizen we door naar Puerto Viejo. Een leuk plaatsje aan de Caribische kust. Het stikt hier van de backpackers en het wordt gelijk al duidelijk dat ze hier veel meer aan toeristen zijn gewend dan in Panama. Voordat we hier heen kwamen werden we gewaarschuwd voor het feit dat het Semana Santa oftewel pasen is en dat de kans groot was dat alle hostels volgeboekt zouden zijn. Ietwat zenuwachtig besloten we toch niks van te voren te boeken en de gok te nemen. Maar het was no muy dificil: het eerste hostel waar we langs lopen heeft een perfect plekje voor ons. Het is ons echt gegund!

Een tijdje geleden hebben we James ontmoet, een Canadese jongen. James blijkt ook in Puerto Viejo te zijn en aangezien het sunday funday is, besluiten we met hem af te spreken om iets te gaan drinken. Om 16u zitten we aan een koud biertje met daarbij een gratis hamburger als verlate lunch. Op de achtergrond zien we af en toe een dolfijn langs de kust omhoog springen, heel vervelend allemaal. We besluiten er een gecombineerde spelletjesavond en pubcrawl van te maken! Jenga, domino, poolen en afsluiten met beerpong... Als je "drink, dance and party" riep stonden er binnen no time gratis shotjes voor je neus... Om een lang verhaal kort te maken: James kwam met het briljante idee om op een verroest schip te klimmen dat aan het strand, in het water lag. Hij was daar overdag al geweest maar hij vergat ons wel even vergeten mede te delen dat het wrak vol gaten zat. Gevolg: Marleen gooit haar favoriete, veel te dure havaianas uit Australië in een gat en Danique flikkert gewoon zelf door een gat waardoor ze onder de schrammen zit. Deze taferelen hebben ertoe geleid dat we super stoer om 21u op bed lagen. Redelijk knock-out.
De volgende dag hebben we het gepresteerd om de hele dag niks te doen. Niks nuttigs althans. We hebben messy monday gebruikt om onszelf tot hippies te laten omtoveren door touwtje vrouwtje. Je weet wel, zo'n vrouwtje dat touwtjes in je haar vlecht. Backpacker mode hierzo!

Dinsdag hebben we eerst 16 km gefietst op een veel te kleine beachcruiser naar Cahuita om daar vervolgens enkele km's door een nationaal park te lopen opzoek naar de luiaard die we ook nog hebben gespot ook! Nadat we de hoop hadden opgegeven en zelf in een boom zijn gaan hangen voor de foto, zijn we achter een groep met tourguide aangelopen en tadaaa... Daar hing er dan toch één! Verder hebben we hele mooie krabben gezien en ook een paar wasbeertjes! Marleen zei dat Danique een selfie moest maken met een wasbeer maar toen Danique te dichtbij kwam begon die super erg te grommen. Daar schrok Daan natuurlijk niet van, maar wel van Marleen die zich wel een ongeluk schrok door de wasbeer en toen Danique probeerde te redden door haar aan haar tas achteruit te trekken. Goed verhaal weer!

Met de bus zijn we de volgende dag naar Limon gereden vanaf waar we met de boot naar Tortuguero zijn gegaan. Dit plaatsje is alleen met de boot bereikbaar namelijk. Wij hadden totaal geen zin in een 4 uur durende boottocht maar het was echt super leuk! Onderweg hebben we heel veel kaaimannen gezien, een luiaard in de boom en zelfs krokodillen! Wicked! Daarnaast was de omgeving echt heel erg mooi. Zo groen! Je kijkt echt je ogen uit en je verveelt je geen moment. Eenmaal aangekomen op Tortuguero werden we opgevangen door de meneer die ook in de reisbijbel (de Lonely Planet) staat. Op het moment dat we op een 2 meter breed 'weggetje' stonden werd aangegeven dat dat de mainroad was. Say what?! Ja, we hadden het goed verstaan. Het was inderdaad de hoofdstraat. Okay, let's have some fun! We hadden wederom veel geluk met een slaapplekje bemachtigen waarna we zijn gaan chillen in een restaurantje. Tot we erachter kwamen dat er nergens in de buurt een ATM was en dat betekent dus ook geen cash! Chapeau Daniekske en Marleneke, prachtige voorbereiding weer. Maar, geen man overboord! We hadden een dak boven ons hoofd, we konden eten en drinken en we hadden zelfs nog wat geld over om een kanotour te doen.

De kanotour was heel leuk! Voor het eerst kwamen we 2 Nederlandse jongens tegen. Max en Myron. Blijkt Max ook nog eens uit Nijmegen te komen! Stiekem is de wereld toch best klein. Maar ergens ook heel groot. We zijn met onze tourguide (wederom die meneer uit de LP) langs weer veel kaaimannen gekomen, we hebben veel vogels gezien en jazeker, ook de toekan! Yes! In theorie kunnen we nu Costa Rica verlaten want we hebben de luiaard en de toekan gezien (de moetjes). Maar goed, omdat we er nu toch zijn.. Eddie Zoey zou trots op ons zijn aangezien dit ook een soort van lijfspreuk is geworden! We zorgen wel voor enig leedvermaak voor anderen trouwens. We wilden vragen of er ook zeekoeien te zien zouden zijn en we wisten dat het in het Engels iets met een M was. Dus Danique roept "mamasita's", een zelf verzonnen woord beginnend met een M, waarop Marleen heftig bevestigend knikt maar het slaat niet aan dus probeert zij het met "seacows".. Waarschijnlijk zijn er meer Nederlanders die het zo hebben geprobeerd want hij begrijpt wat we bedoelen! We always get our sin, haha. Wistjedatje: zeekoeien zijn in het Engels manatees en ze waren niet aanwezig toen wij er waren.
We zijn later die dag weer met de watertaxi naar een weg toe gebracht waarna we bij Max en Myron in de auto zijn gestapt. Yeah baby, a roadtrip it is! Op naar San Jose. Hier hadden we wederom niks gereserveerd en wederom binnen no time een slaapplek gevonden in een leuk hostel. Met een groepje zijn we 's avonds weer even de kroeg in gedoken en hebben we een klein feestje gebouwd tussen de locals.

San Jose is niet zo'n bijzondere stad en al helemaal niet tijdens de dagen rondom pasen aangezien de hele stad letterlijk is uitgestorven dan. Dus alle winkels waren dicht, restaurantjes waren dicht.. Niks noppes nada te beleven! Maar we vermaken ons prima met de mensen in ons hostel, maken een wandeling door de stad langs alle parken en bezienswaardigheden en spelen uiteraard ook ons favoriete spel uno. Ook zijn we blij met de nieuwe update van WhatsApp waardoor we even met onze lieve familie en vriendinnen kunnen kletsen! Dus, dank daarvoor!

We worden weer geconfronteerd dat we niet op vakantie zijn maar op reis. De wekker gaat morgen namelijk om 4uur (en dat is sowieso een no go als je op vakantie bent), om vervolgens om 4.30uur ons hostel te verlaten zodat we om 5uur in de bus kunnen stappen naar Drake. Maar daar zeuren we verder niet over want in ruil daarvoor mogen we weer hele mooie nieuwe plekjes op de wereld ontdekken! Dus.. Porque no? Pura Vida!