Santa Ana & Ruta de las Floras

Hola chico's en chica's!

We hebben onze prachtige reis in El Salvador voortgezet en zijn richting Santa Ana gegaan. Dit is een super leuk stadje waar we in het beste hostel ooit hebben geslapen. Casa Verde. De eigenaar Carlos sprak goed Engels en gaf ons bij aankomst een rondleiding. Er waren 2 keukens van alle gemakken voorzien (denk aan olie en kruiden maar ook aan een blender en keukenmachine). Een moestuintje met verse munt voor een lekker kopje thee (waarvoor het te heet is om te drinken, maar dat ter zijde). Een enorm mooi zwembad met volleybalnet, basket én ballen. Bij elk bed was in het plafond een ventilatortje geïnstalleerd die je vanuit je bed aan of uit kon zetten. In de kluisjes zaten stopcontacten én usb poorten om je shizzle op te laden. En de gemeenschappelijke ruimten waren gewoon enorm chill! Denk aan heeele grote houten tafels, ligbedden en bovenal een filmkamer waar echt keuze was uit honderden films. Fietsen kon je gratis pakken. So, do we need to say more? We zouden hier wel een week kunnen blijven, alleen merken we toch dat de tijd een beetje begint te dringen in Centraal Amerika.

Dus, backpack af en het stadje verkennen! Ze hebben van die prachtig gekleurde muren met scheuren erin waar de planten doorheen groeien. Klinkt zo een beetje aftands maar het is echt mooi. Verder was er een prachtige kathedraal waar we een kaarsje hebben aangestoken, meerdere kerken en wat van die koloniaanse gebouwen. We hebben door de parkjes geslenterd en met lokale kindjes gespeeld. En ja, van al die inspanningen krijg je het warm waardoor we daarna soort van verplicht waren om af te koelen in het zwembad. Vervelend. Om het allemaal ietsje leuker te maken zijn we maar vanuit het zwembad gaan basketballen en volleyballen. Iets minder vervelend.
Die avond hebben we, jawel, weer een keertje gekookt. We geloven dat de laatste keer koken onze Indio Viejo was in Nicaragua, dus het mocht wel weer een keer. Sopa y ensalada con pan! Smullen maar. Na het eten hebben we een enorm kansloze film gekeken (wrong turn 5) en we dachten iets super lekkers te hebben gekocht op een marktje voor tijdens de film. Het zag eruit als een soort ovale koek met harde chocolade en noten erop. Maar zoals we al zeiden: we dáchten iets lekkers te hebben gekocht. Man man man, wat was dat smerig! Denken we ook een keer een echte delicatesse te hebben. Jakkes. Ook in dit geval: accepteren en loslaten. Dan maar geen chocoladenotenkoek bij wrong turn 5.

De volgende dag was 17 mei, een dag waar we allebei totaal niet naar uitkeken. Tijd voor Marleentje om 27 te worden namelijk (richting de 30!). Voor Danique ook vrij confronterend omdat ze in Nederland dacht: "als Marleentje jarig is, zit Centraal Amerika er al bijna op". Toch hebben we er maar het beste van proberen te maken en dat is ook nog super goed gelukt! De dag begon vroeg (5 uur voor Marleen, verjaardagszenuwen?!). Even facetimen met het thuisfront, ontbijten en toen was het tijd voor cadeautjes! Het allerallerallerleukste cadeau was toch echt de film die Daantje in Nederland heeft gemaakt. Heeeeel erg leuk dat iedereen de moeite heeft genomen filmpjes te maken! Waarvoor nogmaals super bedankt. Zo leuk hoe creatief iedereen ermee om is gegaan op ieders eigen manier. Marleentje heeft echt tranen gelachen. Niet alleen om de film trouwens, ook om de manier waarop Daantje het voor mekaar wist te krijgen om de muziek in het cafeetje te dempen zodat we de film konden horen. Dat ging ongeveer zo: "okay, tengo un video para mi amiga, esta mi amiga compleaños, la musica finito por favor, para diez minutos?", en ze begrepen het helemaal!
Na de heerlijke ochtend zijn we met de chickenbus naar een meer met een hele moeilijke naam gegaan. Wacht, we zoeken het even op. Lago de Coatepeque, die. Het was een mooi meer omringd door vulkanen en vanaf de heuvels had je dan ook super mooi uitzicht over het meer zelf. We hebben hier lekker geluncht, spelletjes gespeeld en met lokale mensen gekletst voordat we weer terug gingen naar Santa Ana. Komen we op de terugweg in een file te staan omdat er een rouwstoet voor ons loopt. Blijkt dat 2 dagen daarvoor een ongeluk heeft plaatsgevonden waarbij 14 mensen zijn omgekomen onder wie 6 kinderen en 12 mensen gewond zijn geraakt. Best even slikken. Word je toch weer even geconfronteerd met leven en dood maar ook met ons relatief veilige leven in Nederland.
Goed. Eenmaal terug in Santa Ana zijn we naar de beste pizzeria van de stad toe gegaan voor een romantisch dinertje voor 2. Daar werden we getrakteerd op een hele mooie onweershow waarbij de lichtschichten om de paar seconden overduidelijk aan de hemel verschenen. Dé ambiance voor goede, diepgaande gesprekken om de hele avond mee te vullen.

Volgens de reisbijbel moet je als je in El Salvador bent ook naar de Ruta de las Floras. Van medereizigers hadden we al gehoord dat het hier erg leuk was. Er zijn verschillende dorpjes waarvan je er het beste 1 als 'thuisbasis' kunt kiezen (Juayua in ons geval) om van daaruit de andere dorpjes en de nabij gelegen watervallen te bezoeken.
Op 2 km lopen afstand van ons hostel zouden wat mooie watervallen zijn waar we ook konden zwemmen. Wij zijn de beroerdste niet om het even uit te checken. Waaaauw. Wat een plekje! Je moet je een waterval voorstellen waar ze halverwege een soort zwembad hebben gemaakt met dus ijskoud, natuurlijk water. Als je in dat zwembad ligt, voelt het als een infinity pool omdat je bij de rand het water verder naar beneden ziet kletteren en ondertussen heb je prachtig uitzicht. Misschien wel de gaafste waterval tot nu toe!
De volgende dag zijn we de verschillende dorpjes gaan bezoeken. De namen ervan gaan we niet eens proberen op te schrijven, te ingewikkeld. Maar in 1 van de dorpjes was een enorm grote markt waar we overheen hebben gewandeld en in een ander dorpje hadden ze weer prachtige muurschilderingen. Leuk om te zien hoe creatief mensen kunnen zijn: onder een groot raam waar spijlen voor zitten, worden 2 grote wielen geschilderd en rechts van het raam een koe die de ontstane koets voorttrekt. Super leuk!

We gaan nog snel een klein rondje in Guatemala maken voordat we terugkeren naar El Salvador om van daaruit naar San Francisco te vliegen in de States. Inmiddels zitten we dit verhaaltje dan ook te typen in Santa Lucia, Guatemala. Het was weer een enorm lange busrit, maar we hebben het overleefd! We merken wel dat we ietsjes meer uitgeput raken van het vele reizen, maar het blijft leuk. Zo zagen we van de week in El Salvador dat je daar echt niet naar de supermarkt hoeft omdat je álles in de bus kunt kopen. Een willekeurige opsomming van wat je wordt aangeboden in de bus..: scheermesjes, sokken, fruit, snoep, antibiotica en andere medicijnen, schoenpoets, tape, gloeilampen, nagelschaartjes, drinken, onderbroeken, kip met rijst.. Om maar een beginnetje te maken!

Nou, wij gaan verder genieten van Guatemala! Latersss!